De andere kant van Bangkok

Vanochtend vroeg ging om 9 uur al weer de wekker, omdat we vol zaten met plannen voor de dag van vandaag. Waarschijnlijk door de toch wel kleine jet lag die we hebben kiezen we ervoor m maar even op stil te zetten en nog van wat welverdiende slaap te genieten. Een uur of 2 later wandelen we t hotel uit en gaan op pad naar het koninklijk paleis en Wat Pho, waar de grootste buddha ter wereld zich schuil houdt. We houden de eerste de beste tuk-tuk aan die we zien, en vragen hoeveel een ritje kost. 400 baht zei de man, vonden we te veel van t goeie, gister betaalde we namelijk maar 40. Baht voor een aantal uur. En gaan opzoek naar de volgende, en in Bangkok zit je nooit zonder tuk tuk, als je binnen 30 seconde er geen vind doe je wat verkeerd. Na een aantal mislukte pogingen vinden we uiteindelijk mister Jojo met ze tuktuk, die wil ons wel voor 10 baht naar een boot brengen die ons naar t paleis brengt. Maar eerst moeten we langs de 'sponsor', veel tuktuks hier werken met een sponsor. Je kan dan voor een lage prijs rondreiden maar moet wel even naar binnen. Waarschijnlijk krijgt de bestuurder dan een klein bedrag. Zo worden veel touristen naar dit soort winkels gebracht. Veelal kleding zaken, en laten we nou net naar de zaak gaan waar we gister waren geweest. Stom als ik ben zeg ik t tegen onze Jojo en brengt ie ons naar een andere precies dezelfde soort winkel voor de beleefdheid bladeren we nog door de voorbeeld boeken maar ander halve minuut later maken we ons snel uit de voeten. We hebben honger en willen het paleis zien. Jojo brengt ons naar het bootje, waar ons een grote verrassing staat te wachten. Het bootje gaat niet rechtstreeks naar het paleis maar via allemaal grachten, allemaal leuk en aardig maar dit is niet wat we willen, als we uitgebreid bootje hadden willen varen hadden we al t geld wel in onze zak gehouden en in Amsterdam of Venetië gaan varen. We willen gewoon naar t paleis! Dan verteld de vrouw aan de andere kant van de tafel ons de prijs, en valt onze mond open van verbazing. Ze hebben t lef om voor een halfuur 10.000 baht te vragen, ter vergelijking; de gemiddelde Thai verdiend 400 baht per dag en onze treinreis, verblijf en trekking naar Chiang Mai kost het zelfde. 10.000 baht komt neer op 250 euro. Dit willen en kunnen we voor zo'n tochtje niet betalen. Waarschijnlijk zag ze t aan onze reactie en had ze ineens allemaal kortingen een aanbiedingen voor ons. Logisch dat de Jojo ins niet wou vertellen hoeveel t zou kosten, hij had waarschijnlijk ook door dat we dat niet gingen betalen. Gedesillusioneerd lopen we terug naar de grote weg, nog steeds hongerig en geïrriteerd over t kunstje wat ons was geflikt. Weigert de eerste de beste taxi ons ook nog een ritje naar t paleis. En zijn we beiden even helemaal klaar met Bangkok en haar miljoenen inwoners. We zijn anderhalf uur verder en we hebben nog steeds geen ontbijt gehad en we zijn alleen maar verder van ons doel af. We besluiten de eerste de beste tuktuk tegen welke prijs dan ook naar het paleis te nemen. Een stille stoïcijnse Thai wil ons wel brengen voor 200 baht, eigenlijk moeten we afdingen, maar klaar als we even zijn met Bangkok, de stad die gister nog zo prachtig was en vandaag zijn andere kant laat zien stappen we in en worden we zonder tussenstop bij de sponsor in een keer voor t paleis afgezet. Hèhè we zijn er, het paleis kost entree dus na onze welverdiende watermeloen gaan we opzoek naar een ATM want we hebben niet genoeg opzak. We hebben meer dan een half uur gezocht. En kwamen we geen ATM tegen? Genoeg! Maar maestro kennen ze hier niet overal, wat bizar is want volgens mij gebruikt elke Europese bank maestro en het geld komt hier van de touristen dus die zou je toch een beetje te hulp schieten lijkt ons. Doodop stappen we de Subway binnen, even terug naar iets bekends na deze tot nu toe desastreuze ochtend. Het broodje deed ins gied want een half uur later stappen we positief weer uit de Subway en gaan naar t paleis. Voor het paleis geld, net als voor de tempels, dat je proper gekleed moet. Dat houdt in geen korte broek en geen blote schouders, tussen man en vrouw word geen onderscheid gemaakt. De rij voor de kleedkamers was echter zo lang dat ik mijn lange broek maar over me korte broek doe. Dit is echter geen goed idee in de hitte van Bangkok. Dus al snel binnen zoek ik een hoekje op en trek alsnog die korte broek uit. En kunnen we eindelijk doen waar we 4 uur geleden aan waren begonnen. Het aanschouwen van al het pracht en praal van het paleis. De koninklijke familie is hier bijna heilig en dat straalt ook van het paleis af. Overal goud en de de mooiste versieringen. Vergeleken met onze koninklijke familie doen ze het hier qua huisvesting veel beter en kam Willem-Alexander alleen maar watertanden. Eenmaal buiten t paleis is er 1 ding wat ik wil doen, mijn veel te warme broek inwisselen voor zo'n flubberding waar alle Thai in lopen. We willen nog naar de naastgelegen tempel en ik wil die broek niet meer. Zo gezegd zo gedaan en we kopen 2 broeken voor allebij een. Het moment dat ik m aantrek is bijna orgasmisch wat heerlijk! Eindelijk een goedgevoel vandaag en met me nieuwe Thaise broek vervolgen we onze weg naar Wat Pho het huis van de grootste buddha ter wereld. De grootste chiller in de geschiedenis van het chillen. Dit 45 meter lange en 15 meter hoge gouden gevaarte ligt er wel heel comfortabel bij. Na een rustige wandeling door de rest van de tempel. Waar alle drukte van Bangkok in een keer weg valt, en een serene rust hangt stappen we deze keer maar in de taxi. Geen gezeik met sponsors en nog een heerlijke airco ooit. Zo eindigen we de middag toch nog met een goed gevoel en zijn we binnen een paar minuten in het hotel waar we ons even opfrissen, Nadja even een dutje doet en ik in de lobby met een biertje dit verslag typ. Zo nog even eten buiten op straat en dan welverdiend slapen. En even denk ik dat ik droom Eto'o naar Ajax??