Selfie on a stick

23:30 Eindelijk rustig zitten. Vandaag ben ik in me eentje Bangkok gaan verkennen. Nadja moet nog wat afmaken voor school en blijft zodoende in het hotel. Voor mij vandaag dus een dag alleen. Weer zetten we een wekker waar we ons niet aan houden. Het is immers vakantie en ik mag ook wel een beetje van me welverdiende rust genieten. Rond 12 uur zitten we aan het ontbijt, in een klein zaakje beneden in de hotel lobby. Naast ons zitten 10 Engelse, overduidelijk 2 gezinnen want oma is ook mee. De rest van het ontbijt filosoferen we wie nou broer en broer, broer en zus of zus en zus zijn. En welk kind bij wie hoort. Leuke bezigheid zo tijdens t ontbijt. Na ons ontbijt is het tijd om afscheid te nemen en scheiden onze wegen. Nadja blijft achter in het hotel en ik wil een beetje richting het paleis lopen, en dus het oude gedeelte van de de stad en kijken waar ik uit kom. Ik begin al gelijk verkeerd en loop de verkeerde kant op, en dus meer de stad uit. Helaas heb ik dit pas na anderhalf uur door. En ik vroeg t nog onderweg aan een Thai, waarschijnlijk begreep hij me niet en zei die uit beleefdheid maar ja ja ja. Als ik bijna bij het hotel ben en even op me kaart sta te kijken, komt een Thai me helpen. Heel fijn! Nu weet ik eindelijk waar ik precies ben, bijkomend nadeel hij probeert me gelijk de tuktuk in te sturen, houdt er zelfs een voor me aan. Maar ik wil geen tuktuk ik wil het op eigen kracht doen, maar voor ik dit kan doen merk ik dat ik wel 100x no thank you i like to walk tegen de bestuurder heb gezegd. 2 uur na ik vertrokken ben ben ik weer bij me begin punt, en heb ik eigenlijk nog niks interessants gezien. In de lobby van het hotel zit m'n lief goed bezig aan d'r opdracht. Na een kleine versnapering, we wagen ons aan de kastanjes die je hier overal kunt krijgen. Deze kastanjes zijn even wennen maar als je er een paar gehad hebt wel goed te doen. Na mijn kleine pauze hervat ik mijn weg en nu wel in de goeie richting. Met me 2de anderhalf liter fles water bij de hand, die je wel nodig hebt. Het drukkende klimaat zorgt er voor dat voor ik de fles op heb ik al anderhalf liter heb uitgezweet. Kom ik uit bij de pier, niet wat ik er van verwachte, alleen maar een aanleg stijger voor rondvaart boten. Maar vooral boten die naar Noi Bangkok gaan, de overkant, want ondanks dat Bangkok een gigantische stad is, is er in heel Bangkok maar 1 brug die de 2 delen van Bangkok verbind. Ik vervolg mijn weg en zie het gevaarlijkste wat ik in Bangkok heb gezien. Er reed namelijk een jongen op de scooter en die had met een hand ze scooter vast, en met de andere hand plus bijbehorende been duwde hij een kar vooruit. Ik dacht nog dit kan niet goed gaan. En weldra word deze gedachte werkelijkheid, hij nam een bocht die iets naar beneden liep, en reed tegen t verkeer in. De tegemoet rijdende taxi kon nog net optijd stoppen, maar daarmee was het nog niet over, omdat de weg naar beneden liep rolde zijn karretje natuurlijk door. En hij moest ook nog op zijn scooter blijven zitten. Op de een of andere manier, vraag niet hoe, lukte het de jongen om te voorkomen dat de kar tegen de taxi kwam en bleef hij wonder boven wonder ook nog staan. Waarschijnlijk was de jongen boeddhist en gelooft ie dus in reïncarnatie anders kan ik niet verklaren dat je zo gaat rijden. Ik kom uit bij de enige brug die Bangkok kent en steek de rivier over naar de overkant, boven op de brug zie ik aan een kant prachtig versierde daken boven de normale huizen uitsteken en loop die kant op. Langs de kade is een soort loopbrug boven het water waar ik over heen loop. Tijdens mijn wandeling zie ik voor het eerst een houten huisje, later zullen er nog meer volgen. Maar omdat die zo dicht bij de rivier staan staan die ook nog op palen. Houten huisjes op palen dus een heel mooi gezicht. Langs de loopbrug word ook druk gevist, maar zonder succes ik heb niemand wat zien vangen. Tussen de houten huizen staat ineens een kerk, een kerk die niet helemaal op zijn plaats lijkt, hij ziet er meer uit als een kerk zoals ik me die in Zuid-Amerika voorstel. Even later kom ik dan uit bij de prachtige daken, wat een tempelcomplex blijkt te zijn. Helaas kan ik er niet in, maar maakt niet uit het heeft me een mooie wandeling opgeleverd. Als ik even later op de terug weg ga zitten lijkt het ineens of er wat mist. Ik moet er even over nadenken wat het precies is maar dan weet ik het, er rijden hier in dit stuk helemaal geen auto's. Even geen duizenden auto's die voor bij komen racen, en honderden tuktuk chauffeurs die je constant wenken, gevolgd door een vriendelijk maar steeds korter 'no thank you' op een gegeven moment heb je dat ook wel gehad. Op het moment van zonsondergang loop ik terug de brug op. En daar heb ik ontzettend veel geluk mee, de aanblik van de ondergaande zon achter de skyline van Bangkok is werkelijk waar fenomenaal. Na eerst een paar foto's van dit prachtige uitzicht pak ik me selfiestick erbij, en word ik zo zelf na de zonsondergang de bezienswaardig van de dag. Voor de ouderen van dagen die niet weten wat een selfie is, een selfie is een foto van jezelf die je zelf maakt. Meestal kom je niet verder dan een armlengte afstand en zie je dus heel groot je eigen hoofd en vrij weinig van de achtergrond. Met een selfiestick heb je de mogelijkheid om van verder af een foto te maken. Zodat je ook meer van de achtergrond ziet. En met een druk op een klein afstandsbediening neem je dan een foto. Alleen al op de brug heb ik denk ik meer selfies genomen dan ooit eerder in me leven. Als eenmaal de zon onder is vervolg ik mijn weg, en stuit op de avond-bloemen markt. Hier ruikt het zo lekker! Een oase vergeleken met de rest van Bangkok. Ik loop hier een klein rondje over en koop nog een bloemkransje voor me hard werkende lief. Na dit rondje kom ik uit bij een of ander monument. Een gigantisch plein vol versiert met planten, bomen en lichtjes met aan het einde een groot standbeeld vol verlichting. Ik heb de smaak ondertussen te pakken en maak nog meer selfies met me stick. En word er naar mijn gevoel steeds beter in, waar Nadja het absoluut niet mee eens is helaas (ik heb nog vaak m'n arm in beeld wat nogal afleid). Weg goeie gevoel... Na deze selfiesessie vind ik het wel mooi geweest en loop met een kleine omweg terug naar het hotel. Waarna we samen nog wat gaan eten, en het eten hier in Chinatown is geweldig. Alles gebeurd hier op straat, tafeltjes staan op straat, paar krukken erbij en je kan eten. Binnen een paar minuten heb je dan de meeste verrukkelijke dingen voor je staan. Noodlesoep is hier toch wat anders dan de bakjes die we thuis gewend zijn. Je vind hier ook de meest bijzondere gerechten, zo word er volop haaien vin verkocht, en is de birdnest soep ook niet aan te slepen. Birdnest soep is hier geen spectaculaire aankondiging van een gerecht maar word letterlijk van vogelnestjes gemaakt. D'r is een speciale zwaluw die deze eetbare nestjes maken, en in Azië worden hier veel eigenschappen aan toegedicht, zo is het levensverlengend en ook nog is libidoverhogend. Na onze maaltijd lopen we terug naar het hotel waar we genieten van een lekkere cocktail en onze laatste avond in Bangkok.

Morgen vervolgen we onze reis per trein naar Chiang Mai. We zullen dit hotel, personeel en Chinatown missen. De oudere man van de bewaking en zijn jongere tolk zijn tijdens mijn nachtelijke rooksessies vrienden geworden. Ik moet de bewaker 2x een hand geven zelfs tegenwoordig. Maar we kijken ook heel erg uit naar Chiang Mai, wat ook wat rustiger zal zijn dan het altijd drukke en bruisende Bangkok.