Rare jongens die Fransen en Dagobert Duck

Na thuiskomt van onze trekking frissen we ons op, Nana gaat douche en ik duik het zwembad in. Eenmaal een beetje bijgekomen wandelen we naar de avondmarkt. Waar we in het foodcourt eigenlijk alleen wat eten, en waarna we weer naar huis gaan, doodop beide van de lange trekking. Eerst komen we nog langs bakken met opvallende kleine beestjes die zich hongerig bewegen, een fishspa voor de voeten! Bedoeld voor de ontspanning en het opeten van dode huidcellen. Met onze afgepeigerde voeten zijn we een dankbaar hapje voor de visjes. Als je voor het eerst je voeten in de bak steekt, volgt gegarandeerd een lachbui. Want oh my buddha wat kriebelt en kietelt dat. Het vreemdste gevoel aan mijn voeten ooit is een feit. Als je d'r na 5 minuten doorheen bent en niet meer kan lachen, word het vanzelf wel wat relaxter. En na afloop voelen je voeten ook veel gladder aan. Met aangevroten voeten vallen we als een blok in slaap en ik word pas wakker als de zon al over zijn hoogste punt heen is. We huren weer een scootertje, en cruisen een beetje door de oude stad heen voor we op een klein pleintje in een restaurantje gaan zitten, en restaurantje waar de stoelen aan de buiten kant een schommeltje zijn. In dit restaurant bewijst de Franse familie naast me waarom ik het totaal niet op Franse heb.

Even een kleine schets, moeder klein dik en rond, vader een typische Franse rotkop en 3 kinderen. Moeder schuift eerst met een van d'r kinderen aan aan het tafeltje naast ons. Niks aan de hand tot nu toe, dan komen vader en 2 andere kinderen erbij, alle 3 met een pannenkoek die ze ergens op straat hebben gehaald. Ondertussen zitten ze op de beste plekjes van het restaurant, iedereen wil op de schommel. Op dat moment zeg ik al tegen m'n lief dat ik het een beetje vreemd vind. Het Franse gezin besteld van 5 besteld 2 drankjes, en de rest blijft asociaal zijn pannenkoek op eten, Nadja en ik zijn een beetje verbaasd. Zo kan je toch niet zijn. Maar ook hier blijkt weer hoe netjes en respectvol de Thai is. Er word niks van gezegd, terwijl de gemiddelde Amsterdamse ondernemer ze er al gelijk uit had geschopt. Als ze eenmaal de rekening krijgen zou je denken dat ze iniedergeval nog wel wat laten liggen voor de bediening. Dit doen ze ook, echter is dit enkel de bordjes van de pannenkoeken die elders gehaald waren. Als we onze verbazing eenmaal te boven zijn reken we zelf af (wel met fooi want het was echt heel lekker). En Nadja gaat voor de 2de keer naar de massagesalon voor een uur lang Thaise massage. Ik voel me zelf nog lenig genoeg na de vorige keer.

'S avonds gaan we weer naar de avondmarkt, we hadden de vorige avond leuke dingen gezien en moesten nog op zoek naar het jasje wat me vader wou. Eenmaal op dreef is Nadja niet meer te stoppen en gaat als een keiharde onderhandelaar de markt over, de dollar tekens komen in d'r ogen. Mijn eigen Dagobert Duck is keihard, ze gaat zo ver als mogelijk. Het is geen uitzondering dat ze dingen voor minstens de helft van de prijs die eerst genoemd werd meeneemt. En is bereid een deal om 50 cent af te blazen. Ik ben onder de indruk, ben ik zelf te soft en geef ik voor 50 cent toe. Krijg ik naderhand een preek dat ik het voor veel minder mee kan krijgen. Ze is niet meer te stoppen, en ik besluit dat ik maar geen onderhandelingen doe. Durfde ze eerst niet eens te vragen hoe veel iets kosten, blaast ze nu alle marktkooplui omver. Ik hobbel er de rest van de avond maar een beetje verloren achteraan. De enige functie die mij rest deze avond is het geld overhandigen en het wisselgeld weer terug stoppen in me portemonnee. En ja ik loop inderdaad met een portemonnee, wat velen zal verbazen aangezien ik in Amsterdam nooit met portemonnee loop en alles gewoon in me zak gooi. Wat ik ook weer van plan ben te doen als ik thuis ben trouwens, maar zo ver is het gelukkig nog lang niet. Met rugtassen vol nieuw waar stappen we weer op ons scootertje, en rijden nog een rondje om de oude stad. Het is onze laatste avond in Chiang Mai en morgen wacht ons een lange reisdag naar het zuiden. We gaan naar de eilanden. Dus optijd stappen we ons bedje in, zodat we morgen weer fris zijn. En gaan we dromen over de paradijselijke stranden!