Happy birthday to me

Klokslag 12 uur duiken we het water in, om zo het einde van mijn kortste levensjaar af te sluiten. Hier in Thailand ben ik natuurlijk 5 uur eerder 23 geworden. Als we uit het water gaan is het geen tijd voor big-party, morgen gaat voor de derde dag op rij de wekker voor 7 uur 's ochtends. En ik dacht nog wel dat ik op vakantie was, maar vandaag is het voor een goed doel. We gaan eindelijk snorkelen, althans is de bedoeling, gister zouden we ook al gaan. Stiekem vind ik het eigenlijk niet zo erg dat ze ons vergeten waren, ik vind het wel een hele leuke besteding van me verjaardag. Precies op de afgesproken tijd staat de chauffeur van het mini busje ons op te wachten voor het hotel, om ons zo naar de veerboot te brengen.

De reis naar Koh Tao, wat staat voor eiland van de schildpad, duurt wel 2 uur. Een beetje bijslapen zit er echter niet in, we kunnen allebij geen comfortabele positie vinden op deze boot die schijnbaar echt gemaakt is op de kleine Thai en niet de grote westerling. Al is deze boot geen uitzondering, wel meer openbaarvervoermiddelen lijken niet gebouwd op de lengte van ons. En zo groot ben ik nou ook weer niet. We vullen onze tijd dus maar met elke mogelijke versie van Angry Birds en elk ander spelletje die we op onze telefoon ter beschikking hebben.

Na de 2 uur durende reis en met de slaap nog in onze ogen komen we eindelijk aan op Koh Tao, een sprookjesachtig eiland. Waar we begroet worden door een gigantische schildpad. Voet op Koh Tao'se bodem zetten we echter niet, we stappen van de ene boot in de andere boot. Om met deze boot koers te zetten naar onze eerste bestemming, een klein eilandje vlak voor de kust van Koh Tao. Vanaf onze grote boot worden we in kleine longtail bootjes naar het eiland gebracht. Klein zijn ze ook niet want we worden met 30 tegelijk in een bootje gepropt. Mocht de boot zinken hebben we geen enkel probleem, onze zwemkleding hebben we al aan en een zwemvest ook.

Eenmaal aangekomen op het strand rennen we dus gelijk de zee in. Opzoek naar vissen, en schildpadden. Eerst moeten we ons door een grote groep reuze vissen banen. Deze reuze vissen genaamd Chinezen, in de gekste kleur pakken kan je vooral vinden aan het oppervlakte van het water. En herkent ze makkelijk aan hun zwemvest, en dat ze stuk voor stuk zwempakken aanhebben die elk zicht op een stukje huid ontnemen. Bang hoef je niet te zijn voor deze giganten, ze kunnen namelijk niet tot nauwelijks zwemmen. En ben je eenmaal 10 meter van het strand zul je ze ook niet meer tegen komen. Eenmaal een weg gebaand door deze school vissen heen kan je eindelijk opzoek naar echte vissen. En die vinden we, van groot tot klein. Doorzichtig tot de mooiste kleuren. Overal zijn vissen.

Na een kleine break, waarin Nadja zoals gewoonlijk een kokosnoot leeg drinkt en lepelt. Dit is nu net zo standaard als ik koffie drink. Duiken we weer het water in. Waar ik een van het meest bijzondere ooit meemaak. Ik kom namelijk terecht in een gigantische school visjes, ik denk ansjovis. Ik infiltreer in deze school, met wel een miljoen visjes lijkt het, en laat me helemaal opnemen in de school. Overal waar ik om me heen kijk zie ik visjes, voor me, achter me, links en rechts. Ik ben omcirkeld door deze gigantische school. Een waanzinnig gezicht, ik voel me een met de school, en zij accepteren mij. Al moet ik niet proberen ze aan te raken, dan gaan ze snel aan de kant. Echter omdat het er zoveel zijn blijft de cirkel om me heen intact. Na dit adembenemende uitzicht is het tijd om weer terug te gaan naar de boot. Ik stap als laatste op de 2de longtailboot, terwijl Nadja als een van de eerste op de eerste stapt. En moet plaats nemen op de boeg van het bootje. Hierdoor zit ik gelukkig niet als een soort ingeblikt sardientje in de kuip. En vaar ik comfortabel terug naar de boot.

Op de grote boot staat een lunch op ons te wachten. Een buffet van Nasi, Pasta, kip met cashewnoten, gewokte groente en kippenpootjes. Terwijl ik me stort op al dit Oosters lekkers vult mijn liefje zich vooral met watermeloen. Ieder zo zijn ding zullen we maar zeggen. Tijdens de lunch vaart de boot naar een baai waar we nog een uur gaan snorkelen. We komen aan zodra we klaar zijn met eten. En wij weten ook wel dat je eigenlijk even je eten moet laten zakken, maar willen zo graag weer mooie visjes zien dat we dit principe compleet over boord gooien. En gelijk het water in duiken, ik ga opzoek naar schildpadden, want ja als Koh Tao toch eiland van de schildpadden heet wil ik er ook wel een zien. En Nadja mengt zich in de school Chinezen en blijft veilig in de buurt van de boot. Terwijl ik weg ben, gooit een van de reisleiders stukjes brood op Nadja waardoor ze aangevallen word door visjes, schijnt, ik was er niet bij. En terwijl ze geniet van deze visjes kusjes aanval kom ik weer een school visjes tegen, en voel me gelijk thuis. Ze zijn namelijk zwart wit gestreept en laten me even voelen alsof ik weer thuis ben op SDZ. Na mijn mislukte schildpadden excursie, ik kon ze niet vinden meng ik me ook nog even in de school Chinezen voor het tijd is op de boot op te gaan. Terug maar huis.

Na een klein stukje naar de haven toe zetten we weer voet op ons eerste schip. Voor de 2 uur durende terugreis naar Koh Samui. Willen we eerst op het buitendek gaan zitten, zijn we binnen 2seconde alweer van dit idee af, om de ongelofelijke herrie die er daar is, en gaan we maar weer binnen zitten. We proberen allebij tegen beter weten in even te slapen maar eindigen met een stijve nek.

Als we weer voet aan Koh Samui's bodem zetten wacht ons weer een vrolijke Thaise chaos. Iedereen die van de boot komt word met mini busjes naar zijn hotel gebracht. Er staan minimaal wel 10 busjes met evenveel bestuurders die allemaal maar wat roepen. Het kost wat werk om uiteindelijk het goede busje te vinden, maar na 10 minuten hebben we die van ons dan. En gaan we terug naar het hotel. Waar we even wat eten en een cocktail drinken op me verjaardag. Als we ons even opgefrist hebben lopen we weer naar de nightmarket, waar mijn vrienden van de cocktailbar me weer begroeten. Ze kennen me ondertussen wel. Met me cocktail in de hand gaan we opzoek naar een restaurantje om nog wat te eten.

We komen uit bij een klein restaurantje gerund door een oud mannetje en vrouwtje. Ze hebben het zo druk dat ze werkelijk door de zaak heen vliegen. Ik verdenk meneer er zelfs van af en toe ze hoofd in de vriezer te steken om even af te kunnen koelen. We vinden dit zo'n lief en aandoenlijk stel dat we ze wat extra fooi geven. Na deze heerlijk maaltijd lopen we terug naar het hotel, ik begroet me cocktail vrienden weer. En lopen terug naar het hotel. Meer me verjaardag vieren zit er niet in, morgen om 6 uur worden we alweer opgehaald met de bus om naar Krabi/Ao Nang te gaan. Het laatste deel van onze fantastische reis.

En eerlijk gezegd, ik vond het ook wel goed zo. Een fan van me verjaardag vieren ben ik niet. Een groot feest hoef ik niet, zo'n verjaardag als vandaag is perfect voor mij. Ik heb heerlijk gegeten en gedronken. Heb de mooiste visjes gezien en ben opgeslokt door een gigantische school. En niet te vergeten mijn allerliefste vriendinnetje was bij me in Thailand. Als een tevreden en gelukkig mens val ik in slaap, op naar mijn 23ste levensjaar.

Als laatste wil ik vanaf hier, alle mensen die de moeite hebben genomen om mij te feliciteren hartelijk bedanken. Ik heb een geweldige verjaardag gehad!